Përkushtimi im si fotoreporter i luftës në dokumentimin e historive të trishtueshme të njerëzimit
Discover more from THE FRONTLINER
Përkushtimi im si fotoreporter i luftës në dokumentimin e historive të trishtueshme të njerëzimit
Të jeshë fotoreporter lufte, është një ngarkesë e rëndësishme, por që më përmbush me një ndjenjë qëllimi dhe mirënjohje për mundësitë që më janë dhënë.
Në moshë të vogël të vitit të 11-të të jetës sime (1997), më erdhi në dorë foto kamera ime e parë, ndërsa Kosova po vuante nga lufta e egër e drejtuar nga regjimi i Sllobodan Millosheviç. Atëbotë, pak e dija se ky veprim i thjeshtë do të ishte fillimi i një udhëtimi të gjatë që do të më çonte në frontet e disa prej konflikteve më të rënda të botës.
Në vitet e mëvonshme, kam pasur privilegjin të marr shumë detyra të profesionit të raportimit në konflikte të armatosura. Duke filluar nga ngjarjet e turbullta në Lindjen e Mesme dhe Afrikën Veriore në vitin 2007, për të dokumentuar më vonë trazirat politike në Evropë dhe konfliktet e armatosura në Kaukaz, profesioni im më ka çuar në vendet më të rrezikshme dhe më të pabesueshme të botës.
Por është përvoja ime në Ukrainë që më la ndjesinë më të thellë. Kam pasur nderin të dëgjoj dëshmitë trishtuese të tri grave që ishin renditur për ekzekutim nga forcat e armatosura ruse në rajonin e kryeqytetit Kyiv. Tregimet e tyre ishin të padëgjuara më parë, dhe trimëria e tyre përballë një dhune të tillë të pashembullt ishte vërtet frymëzuese.
Të bëhesh një fotoreporter i luftës nuk është për ata që kanë zemër të butë. Kërkon një nivel të caktuar të guximit dhe aftësie ripërtëritëse që është e vështirë t’u shpjegohet atyre që nuk e kanë provuar vetë. Kjo do të thotë të jesh i gatshëm të vendosësh veten në rrezik për të dokumentuar historitë që duhet t’u tregohen njerëzimit, për të ndriçuar mizoritë që do të mund të harrohen nga hiri i historisë.
Por me këtë privilegj vjen një përgjegjësi e madhe. Si një fotoreporter lufte, interesimi im është të transmetoj tregimet e atyre që nuk mund t’i tregojnë vetë, të jem dëshmitar i momenteve më të errëta të historisë njerëzore, është një përgjegjësi që më ngarkon shumë, por është gjithashtu një që më përmbush me një ndjenjë qëllimi dhe një ndjenjë të thellë mirënjohje për mundësitë që më janë dhënë deri më sot. Unë, jam me fat që ende jetoj për të treguar.
Nën sipërfaqen e qenies sime qëndron një barrë që pakkush mund ta kuptojë, është pesha e momenteve më të errëta të njerëzimit e skalitur përgjithmonë në skutat e zemrës dhe shpirtit tim, sepse si fotoreporter i luftës, është detyra ime që të dëshmoj për tregimet tragjike të burrave, grave dhe fëmijëve të pafajshëm të kapur në mes zjarrit të mosmarrëveshjeve politike që politikanët e dekadave nëpërmjet të cilat unë po jetoj, duket sikur kanë vendosur që t’i zgjidhin ato me grykë të pushkës. Rëndësia e ngarkesës së kësaj pune nuk është e lehtë për mua dhe shumë të tjerë si unë, dhe zgavra emocionale që kjo punë shkakton është e thellë. Por për sa kohë që padrejtësitë dhe mizoritë vazhdojnë, dikush duhet të tregojë historinë e njeriut të zënë në mes zjarresh – dhe kështu unë vazhdoj, i vendosur në përpjekjen time për të dokumentuar ndikimin e pashlyeshëm të konfliktit tek ata më të cenuarit për jetë.
Duke vijuar në këtë rrugëtim, unë vazhdimisht kujtohem për guximin dhe qëndrueshmërinë e shpirtit njerëzor. Dhe pavarësisht se ankthet e luftës nuk mund të kapen në një foto të vetme, unë mbetem i vendosur që të përdor fotografinë si vegël për të dokumentuar historitë që duhet t’i tregohen njerëzimit.
Me kalimin e secilës ditë, unë gjithashtu kujtohem për frustrimet dhe pyetjet që vijnë me këtë punë. Si mund të sigurojmë që këto histori të shihen e lexohen? Si mund të përdorim platformat tona për t’i ndryshuar gjërat dhe për të ndikuar të ardhmen tonë për një jetë më të mirë? Si mund ta rikthejmë nevojën për gazetarë me integritet njerëzor e profesional me dëshirën njerëzore për të ndërhyrë dhe bërë ndryshime për të mirën e njerëzimit?
Këto janë pyetje komplekse që nuk kanë përgjigje të lehta. Por si fotoreporter i luftës, jam i angazhuar për të bashkëjetuar me to në një përpjekje të pandalshme për t’i gjetur përgjigjet, për të përdorur punën time si mjet për të nxitur tema të rëndësishme me qëllim që të bëjmë ndryshime pozitive. Dhe unë shpresoj që, përmes fotografive dhe shkronjave të mia, unë mund të vazhdoj të nxjerr dritë në qoshet më të errëta të historisë njerëzore, duke frymëzuar dhembshuri, ndjeshmëri dhe veprime te ata që i shikojnë ato.
Në vazhdimësi e kam në mendje rëndësinë e fotoreporterëve të luftës. Si një prej tyre që ka mbuluar konfliktet në mbarë botën, unë e kuptoj rolin jetik që luajmë në dokumentimin e realiteteve të luftës. Nëpërmjet foto reportazheve tona, ne jemi në gjendje t’i sjellim historitë e atyre që janë prekur nga konflikti tek sytë dhe ndërgjegjja e një audience më të gjerë, duke hedhur dritë mbi mizoritë që përndryshe pa ne, do të mbeteshin të padukshme. Pa fotografë lufte, bota do të mbetej në errësirë për realitetet e luftës dhe ndikimin që ajo ka tek civilët e pafajshëm.
Ndërsa Kosova vazhdon të lundrojë në rrugën e saj përmes një peizazhi kompleks gjeopolitik, është thelbësore që mediat e saj të investojnë në mbulimin e luftërave dhe konflikteve në mbarë botën. Duke vepruar kështu, ata mund të ofrojnë kontekst dhe njohuri të rëndësishme për klimën politike globale dhe ndikimin e saj në interesat kombëtare të Kosovës. Në veçanti, është thelbësore të ketë gazetarë dhe fotoreporterë në terren në zonat e konfliktit, të cilët mund të dëshmojnë për ndikimin njerëzor të luftës dhe të ofrojnë një zë për ata që shpesh anashkalohen ose injorohen nga mediat kryesore. Ky lloj raportimi jo vetëm që informon publikun dhe ndihmon në formimin cilësor të opinionit publik dhe vazhdimisht ngrit vetëdijen kombëtare, por gjithashtu ka potencialin të ndikojë në vendimet e qeverisë dhe politikës së jashtme të vendit. Duke kuptuar implikimet më të gjera të konflikteve globale, Kosova mund të pozicionohet më mirë për të mbrojtur interesat e saj dhe për të promovuar paqen dhe stabilitetin në rajon.